»» غایب حاضر من ! کی ز سفر می آیی !
نگارا جسمت از جان آفریدند
زکفر زلفت ایمان آفریدند
جمال یوسف مصری شنیدی؟
ترا خوبی دوچندان آفریدند
ز باغ عارضت یک گل بچیدند
بهشت جاودان زان آفریدند
غباری از سرکوی تو برخاست
از آن خاک آب حیوان آفریدند
غمت خون دل صاحبدلان ریخت
وزان خون لعل و مرجان آفریدند
سراپایم فدایت باد و جان هم
که سرتا پایت از جان آفریدند
شعبان ماه شیفتگی منتظرانی است که تمام سال دل به ولای مولا و امام خویش بسته اند. امامی که یار و یاور مسلمانان در تنهایی ها و مشکلات است و ظهورش بزرگترین انقلاب همه آفرینش را بنیان خواهد گذارد.
«او» محقق کننده وعده های خداست
«ما در کتاب زبور، علاوه بر قرآن نوشتیم که زمین را بندگان صالح و شایسته ما دراختیار خواهند گرفت و همین، برای گروه عبادت کنندگان درجهت رسیدن به اهدافشان کافی است.»
قرآن سرنوشت انسان و غایت و نهایت آن را اینگونه پیش بینی می کند و در آیات دیگر وعده جانشینی خدا در زمین، نفوذ معنوی و حکومت قوانین الهی بر تمام پهنه زندگی و تبدیل ترس ها به امنیت را به مؤمنین می دهد.
احادیث و روایات بسیاری در توضیح و تفسیر اینگونه آیات که درباره آینده جهان است، با صراحت تمام، موضوع قیام و انقلاب حضرت مهدی(عج) را مطرح می کند که بوسیله این قیام بزرگ، همه وعده های الهی به بندگان محقق می شود.
محققان اسلامی پس از مطالعه و بررسی علمی همه این احادیث و روایات به این نتیجه رسیده اند که مصلح بزرگ جهانی، مهدی موعود(عج) دارای مشخصات زیر است:
- از خاندان پیامبر اسلام و فرزندان اوست
- از فرزندان امام حسین(ع) است
- دوازدهمین پیشوا پس از پیامبر است
- فرزند حسن بن علی العسکری است
- دنیا را مملو از عدل و داد خواهد کرد
- حکومت جهانی در اختیار او قرار می گیرد
- مستضعفان و استعمارشدگان در زمان او از اسارت آزاد می شوند و جنگها برچید می شود و صلح و آرامش وآبادانی جای آن را می گیرد.
زمینه های ظهور امام عصر(عج)
احادیث و روایات زیادی به شرح آنچه که در دوران حکومت جهانی امام عصر(عج) ایجاد خواهد شد، پرداخته اند. از این نگاه، جهانی که مهدی موعود(عج) برای مردم بوجود می آورد، دنیایی خالی از تبعیض ها و اختلافات طبقاتی و صف بندی های مفسده آفرین است. دنیای موعود، ازجدایی ها و پراکندگی ها، از جنگ ها و خونریزی ها و تجاوزها و از خنده های مستانه استعمارگران و ناله های محرومان خالی است و چنین دنیایی براستی که دل انگیز و آرامبخش و نشاط آفرین است. بیهوده نیست که منتظران ظهور امام عصر(عج) آنگونه مشتاق و شیفته در انتظار فرج حضرتش می نشینند و در فراقش، ناله های عاشقانه سر می دهند.
اما ظهور آنحضرت مستلزم زمینه هایی خاص است.
«عباسعلی کامرانیان» درباره زمینه های ظهور امام زمان(عج) چنین می نویسد: «ظهورآن حضرت زمانی میسرمی شود که زمینه ظهورازهرجهت فراهم شود. شرایط فراهم شود وافکارعمومی جهانی احساس نیاز به یک رهبر معصوم داشته باشد. دراین راستا دو زمینه ازسایر زمینه ها مهمتر است:
1ـ گذشت زمان وتجربه های گوناگون هرچند بررشد افکارمردم می افزاید اما ازطرفی هم مردم مشاهده می کنند که انواع واقسام ایدئولوژیها ومکاتب مادی و قوانین گوناگون واختراعات متعدد وصنایع پیشرفته آمده است اما بشر را به سعادت واقعی نرسانده است. پیشرفت علم بلای جان انسانهای مظلوم شده است ! مکاتب مترقی از آزمایشگاههای تاریخ روسیاه بیرون آمده اند. مدعیان حقوق بشر قاتلهای واقعی انسانها شده اند. قوانین بظاهر مترقی شکست خورده اند وخلاصه مردم ازاینها بطورکلی مأیوس شده و اکثریت حق جویان و حق طلبان جهان به این باوررسیده اند که فقط درسایه دین کامل الهی و امام معصوم(ع) می توانند به سعادت واقعی برسند.
2ـ حق طلبان و باطل ستیزان پرورش یافته ای که به خودسازی و اصلاح خویش پرداخته اند و مشتاقانه درانتظار حاکمیت امام معصوم (ع) هستند برخلوص خویش می افزایند و زمینه را برای ظهور حضرت آماده می سازند. این یاران واقعی با: امر به معروف و نهی از منکر، پاسداری از ایمان وتقوا، مبارزه بی امان با ظلم ترویج تعالیم الهی، کسب آمادگی نظامی، تلاش دربیداری افکارعمومی وحساسیت بخشی به مردم دربرابر وظیفه ای که دردوران غیبت برعهده دارند، تزکیه روحی خود و دیگران، تحصیل اخلاق اسلامی و اشاعه آن دربین مردم و... خود و افراد مستعد را آماده می سازند تا درهنگام ظهورپرچمدار امام زمان درزمین شوند که منتظر «مصلح» خود باید «صالح» باشد.»
انتظار، شیرین ترین وظیفه دینی
ازلحظه ای که امام عصر(عج) درپرده غیبت قرارگرفتند، مسئله انتظارهم مطرح شد. البته، انتظار پدیده ای است که درهمه ادیان الهی مطرح شده و هریک از آنها، برداشتی ازآن دارند،اما انتظار اسلامی، با همه آن انتظارها، متفاوت است. علمای اسلام براین اعتقادند که انتظار، تجلی جامع و تبلور کامل تربیتهای مکتب اسلام است. غیبت، جریانی بسیارعمیق، و انتظار جریانی بسیار سازنده و مهم است. دوره غیبت و انتظار از یک جهت، مانند مدتی است که معلم از کلاس خارج می شود تا بنگرد که شاگردان درغیاب او چه می کنند؟ و درباره تعالیم و تکالیف خود چسان رفتار می نمایند.
انسان منتظر، که شاگرد مکتب پیامبران، و حاضر درکلاس دین حق است، باید همواره مراقب خود باشد، و درعلم و عمل بکوشد، و بداند که معلم از کلاس بیرون رفته است و هرلحظه ممکن است برسد، و او را در آن حال که هست ببیند... باید همیشه درحالی باشد که رضای کامل خاطر معلم را فراهم آورد.
هنگامی که به ماهیت دین و تعلیمها و تکلیفهای دین می اندیشیم، و وقتی که به زندگی و تکلیف، با شناختهای درست، فکر می کنیم؛ به این نتیجه می رسیم که روزگار انتظار، نه تنها روزگار سستی و رهایی و بی تفاوتی و قعود و تحمل و ظلم پذیری نیست، بلکه دوران انتظار، دوران حساس حضور تکلیفی است، هم در ابعاد تکالیف فردی، و هم درابعاد تکالیف اجتماعی.
دوران انتظار، دوران تکلیف است، تکلیف بزرگ و آن تکلیف بزرگ نگهبانی دین خداست، درسطح فرد و درسطح اجتماع...
اگر روزگار انتظار، روزگار فتور بود و انسان وظایف چندانی نداشت، باید تکلیف برداشته می شد و باید درتعالیم پیشوایان، سخن از چنگ زدن به دین و رعایت تقوا و پارسایی، و حفظ خط مکتب و رهبری و امامت گفته نمی شد، با اینکه می بینیم چنین نیست، بلکه، احکام خدا به قوت خود باقی است، و حوزه «تکلیف» محفوظ است و برچنگ زدن به دین تأکید شده است.
و قطعاً کسی تصور نمی کند که چنگ زدن به دین، منفک ازعمل به احکام دین تواند بود و جزء احکام عمده دین، مبارزه با ظلم و امر به معروف و نهی ازمنکر، و حضور در همه ابعاد وظایف فردی و اجتماعی است و اینها همه مبتنی برقدرت و حاکمیت است.
انتظار فرج، بهترین عبادت
از پیامبر گرامی اسلام نقل شده است که فرمودند: «بهترین اعمال امت من، انتظار رسیدن فرج است از نزد خدا.»
و نیز امیر مؤمنان علی(ع) فرموده اند: «بهترین عبادت مومن، چشم به راه فرج داشتن است» از امام جعفر صادق(ع) نیز درباب انتظار، اینگونه نقل شده است.
«هرکس از شما، درحال انتظار ظهور حاکمیت دین خدا، درگذرد، مانند کسی است که در خدمت قائم باشد و در خیمه او، بلکه مانند کسی است که در رکاب قائم بجنگد. بلکه به خدا سوگند مانند کسی است که در رکاب پیامبر(ص) شهید شده باشد.»
همچنین از امام صادق(ع) نقل است که فرموده اند: «هرکس خوش دارد در شمار اصحاب قائم باشد. باید چشم به راه باشدو پارسایی پیش گیرد و کردار با ورع داشته باشد.»
و در حدیثی دیگر از امام محمدباقر(ع) آمده است: «تقوا پیشه سازید و بار سنگین انتظار را به کمک ورع و پارسایی به منزل رسانید.»
امام زین العابدین نیز درباب منتظران، چنین فرموده اند: ای ابوخالد! مردمانی که در روزگار غیبت بسر می برند و معتقد و منتظرند، از مردمان همه زمان ها افضلند، زیرا که خدای متعال به آنان خرد و فهم و معرفتی داده است که غیبت امام برای آنان مانند حضور است.
نوشته های دیگران ()
نویسنده متن فوق: » موسی الرضا حیدری ( چهارشنبه 87/8/1 :: ساعت 8:28 عصر )
»» این دهان بستی دهانی باز شد ...
|
ماه میهمانی خدا رو به پایان است و وقت آن فرا رسیده که ببینیم میراث رمضان برای ما چه بوده است. آیا حاصل این ماه برای ما تنها تحمل رنج گرسنگی و تشنگی و بیدار شدنهای نیم شبی بوده یا چیزی بیش از آن؟
آیا چند گامی به سوی انسان شدن حرکت کرده ایم یا همچنان در بند «خور و خواب و خشم و شهوت» مانده ایم؟ به راستی آیا دلیل یک ماه روزه گرفتن تنها تحمل رنج گرسنگی و تشنگی بوده است؟
نه! یقیناً این طور نیست! این مقدمه و آغاز مسیری است که به فاصله گرفتن از بعد حیوانی وجود منتهی می شود. و هر قدر آدمی از ابعاد حیوانی وجود خودش فاصله بگیرد، به ابعاد انسانی وجودش نزدیکتر می شود. رمضان آمده است تا به ما کمک کند با پرهیز از خوردن و آشامیدن، کم توجهی به زیاده خواهی های «جسم» را تمرین کنیم تا روحمان آماده پرواز شود.
اندرون از طعام خالی دار
تا در او نور معرفت بینی
این همان آموزه ای است که سالکان راه حق، با توجه به معارف ارجمند شریعت نبوی، در تمام روزهای سال بدان متمسک می شوند تا راه خویش را به سوی محبوب و معبودشان کوتاه کنند.
و اینک در آخرین روزهای ماه مبارک و ارجمند رمضان، جسمهای همه روزه داران آمادگی حرکت در مسیر سلوک را کسب کرده است که جسم، فانی است و روح باقی و باقی را فدا کردن در پیشگاه فانی نشاید.
این دهان بستی دهانی باز شد
کو خورنده لقمه های راز شد
لب فرو بند از طعام و از شراب
سوی خوان آسمانی کن شتاب
گر تو این انبان زنان خالی کنی
پر ز گوهرهای اجلالی کنی
طفل جان از شیر شیطان باز کن
بعد از آنش با ملک انباز کن
چند خوردی چرب و شیرین از طعام
امتحان کن چند روزی در صیام
چند شبها خواب را گشتی اسیر
یک شبی بیدار شو دولت بگیر
اینک و در پایان این میهمانی بزرگ معنوی، به ازای هر لقمه نانی که نخورده ایم، لقمه ای نور خورده ایم و این نور است که برای ما می ماند و روزی به کارمان می آید نه آن نانی که در همه روزهای سال، انبان جسم را از آن آکنده ایم.
قوت اصلی بشر نور خداست
قوت حیوانی مر او را ناسزاست
آری! این میراث رمضان برای بندگانی است که دلشان در این میهمانی، به نور خدا روشن شده است.
من سَر نخورم که سَر گران است
پاچه نخورم که استخوان است
بریان نخورم که هم زیان است
من نور خورم که قوت جان است |
|
|
نوشته های دیگران ()
نویسنده متن فوق: » موسی الرضا حیدری ( دوشنبه 87/7/8 :: ساعت 2:35 عصر )
»» در مدیحت امام حسن مجتبی(ع)
امام من آن،که کل هستی،سزد که گردد، فدای نامش
فرشته سائل، به درگه او، که بهره گیرد ز خوان عامش
امام من آن که سر نپیچد، فلک ز ا مرش، ملک ز حکمش
قضا چو ا نگشتری به دستش، قَدر به خدمتگری غلامش
امام من آنکه، بوسه می زد ، نبی ز بسیاریِ محبّت
گهی به لبهای چون عقیقش، گهی به رخسار نقره فامش
ز موی او شب، به نرمی آید، وگرنه چشم جهان نخُسبَد
به روی او خور، به جلوه خیزد، و گرنه تا بندگی حرا مش
نکو جمالی، به حُسن صورت، نکو خصالی، به حُسن سیرت
نکو نژادی، به پاکزادی، حَسن مقامش،حَسن مرا مش
چو فتتنه بر خاست، برای ایمان،ز سعی او شد، سرای ا یمن
اصول حق زنده شد ز صلحش، که خصم رسوا شد از قیامش
سپهر گردون، ز کینه توزی، نگر که با جان او چه کردی
مدام با رنج وغم قرینش، همیشه زهرآلم به کامش
ز خویش، سُستی ز غیر، پستی ز کینه هر سو دراز دستی
نه همدلی تا غمش بجوید، نه گوش جانی پی کلامش
به غربتِ آن امام معصوم، بنال آشفته! با دل خون
که زخم جان را، که دیده باشد ز ناوک کینه ا لتیامش؟!
جعفر رسول زاده
(آشفته)
نوشته های دیگران ()
نویسنده متن فوق: » موسی الرضا حیدری ( دوشنبه 87/6/25 :: ساعت 8:37 عصر )
»» لیست کل یادداشت های این وبلاگ
سلامی به گرمی تابستان 88چهره بگشایی و آیی ز پی پرده برونمهدییاوران جوان(قسمت اول)(خدامراد سلیمیان)بی قرارامام مهدى (عج) امیدى براى همه بن بستهامداحی سایه تون سنگینه مولاانتظار ،امتداد عاشورا...عزاداری و انتظارغدیر و مسائل پیرامون آنغدیر چشمه جوشان ولایتشهادت شکافنده علوم[عناوین آرشیوشده]
