مهدى‏جان، بیا و تقویم خودت را به ما هدیه کن، تقویمى که تاریخ موعود آمدنت را در خود نگاشته است. بیا و ما را از میان ثانیه‏ها نجات بده و به درون جاده‏هاى تنبیه و بیدارى بینداز. ما را به چشمه عمیق هوشیارى بینداز تا شاید جرعه‏اى آب حقیقت بنوشیم. مولا بیا و چشم‏هایمان را روشن کن و به نماز معطر عشق مشتاق‏تر ساز. بیا و ما را که روى قالیچه تردید به خواب رفته‏ایم پیش از رفتن تا ابدیت تاریک بیدار کن و دست شفاعت بر قلب پاره پاره ما بکش تا شاید آسمان را به خاطر آورد.
مهدى موعود! بیا که غل و زنجیرهاى شک به گردن‏مان آویخته شده است و ما هر روز از دیروز بیشتر احساس خفگى مى‏کنیم! بیا و ما را برهان.
اى محبوب قلب‏هاى تازیانه‏خورده! اى رادمرد تاریخ، که در بشریت و انسانیت الگویى بى‏همتا براى ناموران عدالت بوده‏اى و هستى! دورى از تو براى ما شیعیان تجسمى از دردهاست.
اى آبرومند نزد خدا! خورشید مهربانى، امید ناامیدان، یارى‏دهنده مظلومان، دلسوز مستضعفان و منتظر منتظران، با همه قلب‏مان، با ذره ذره وجودمان، دوستت داریم!